پایدارکننده های حرارتی (Heat Stabilizers)

پایدار کننده های حرارتی

از پلیمر در مقابل اثرات واپاشی شیمیایی در اثر حرارت محافظت می کنند. این نوع از افزودنی ها بیشتر به پلیمرهای هالوژن داری که در دمای بالا فرآیند می شوند اضافه می گردد. پلیمرهایی که معمولا به این نوع حفاظت نیاز دارند عبارت از پلی وینیل کلراید(PVC)، پلی اتیلن کلرینه شده،ABS و … پایدار کننده های حرارتی می توانند به وسیله گرفتن رادیکال آزاد و ترکیب با پیوند های اشباع نشده مانع تجزیه حرارتی پلیمر شوند. کارایی پایدار کننده ها بطور کلی بوسیله تغییر رنگ نمونه های تست شده به صورت تابعی از حرارت و زمان فرآیند محاسبه می شود. هر چه پایدار کننده بهتر باشد تغییر رنگ پلاستیک در دما و زمان بالاتری رخ خواهد داد. .

به طور کلی پایدار کننده های حرارتی را می توان به سه دسته زیر تقسیم نمود:

• کامپاند های آلی
• پایدارکننده های مخلوط فلزی
• پایدار کننده های سنتزی
• در مورد نوع اول از پایدار کننده های حرارتی می توان به ترکیبات آلی قلع اشاره کرد که بسیار سمی و گران هستند و در مورد دوم می توان ترکیبات باریم کادمیم و کلسیم روی را نام برد.