یاتاقان سایشی

استفاده از پلاستیک های مهندسی برای تولیدی یاتاقان سایشی به دلیل مشخصات خوبی که ارائه شده در این موارد بطور رضایت بخشی در حال افزایش است.

ضریب اصطکاک پایین یاتاقان سایشی: پلاستیک ها ممکن اسا با افزودنی های لغزاننده اصلاح شده باشند و لذا نیاز به روغن کاری مداوم ندارند و با یکبار روغن کاری در هنگام نصب می توانند به کار برده شوند.

بوش های ساخته شده از پلاستیک های مهندسی قابلیت کاربرد در خشکی و یا در آب و سایر مایعات را دارند.

ویژگی های مکانیکی خوب: استقامت به فشردگی مواد پلیمرهای مهندسی از ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ است و علاوه بر این بیشتر آنها ضربه را مهار می کنند. بعضی از آنها دارای استحکام ابعادی خوب حتی در حضور انواع مختلفی از مواد شیمیایی هستند.

مقاومت پوششی خوب: حتی در شرایط محیط های کثیف و بدون روغن کاری

• انتخاب مواد یاتاقان سایشی:

اگر شما می خواهید یک یاطاقان ساخته شده از پلاستیک را به روش صحیح طراحی نمایید بایستی متغیرهای زیر را در ذهن داشته باشید:

• ضریب اصطکاک
• استقامت فشردگی
• حرارت عملیاتی
• مقاومت به ضربه های احتمالی
• استحکام ابعادی مورد نیاز

ارزش دقیق مشخصات فوق را می توانید در جداول مربوطه پیدا کنید، با این حال خلاصه ای از مشخصات اصلی پلیمرهایی که عموماً برای تولید یاطاقان استفاده می شوند در ادامه داده شده است.

پلی استال: استال یک ماده بسیار عالی برای یاطاقان به شمار می رود و در حال حاضر نیز بیشترین کاربرد را به سبب قیمت کم در مقایسه با ویژگی های خوب (سختی سطح و عملکرد عالی در حضور مواد شیمیایی) در تولید یاطاقان دارد.

این ماده همچنین دارای مقاومت به فشردگی   می باشد و به سبب ماشین کاری آسان برای تولید تیراژ بالا استفاده می گردد. همچنین مناسب برای تماس با مواد غذایی است.

پلی اتیلن ترفتالات: این ماده نیز یکی دیگر از مواد مناسب برای تولید یاطاقان ها و لغزنده ها است.  دارای مقاومت به فشردگی ۸۵۰ ، سختی ظاهری بالا، یکی از کمترین ضرایب اصطکاک را داراست، مقاومت پوششی و استحکام ابعادی خوب در هر دو شرایط حرارتی و رطوبتی است. در آخر به سبب جذب آب کم دارای مشخصات مکانیکی خوب مانند مقاومت به فشردگی بالا و تغییر شکل پایین تحت فشار است و نیز به دلیل انتقال حرارتی کم به راحتی دما را پراکنده می کند.

پلی اتیلن های PE500  و PE1000 : پلی الفین ها چه PE500  و PE1000 و یا سایر گریدهای آنها دارای مقاومت فشردگی حدود ۳۰۰  تا ۴۰۰  است که در مقایسه با سایر پلاستیک های مهندسی خیلی پایین نیست، ولی مشخصه اصلی آنها مقاومت به ضربه است و بنابراین کاربرد زیادی در جاهایی که مقاومت به ضربه بدون فشار نیاز است دارد.

پلی آمید G 6 CAST: عضو بدون جایگزین برای تولید یاتاقان های با ابعاد بزرگ ( تا ۱۵۰۰ mm قطر) برای کاربردهای سنگین مانند انتقال دهنده های زمینی، ماشین آلات سنگین و سیستم های انتقال کابلی می باشد، برای بهترین ضریب سایش و فرسایش می توان از PA+Oil و یا PA+Oil+Graphite استفاده می شود.

پلی آمید ۱۱ : این یک نوع پلی آمید است که جذب آب ندارد و دارای کیفیت بالایی است و مقاومت به فرسایش و ضریب اصطکاک پایین همچنین در محیط های خیس دارد، این پلیمر همچنین کاربرد خوبی در صنایع هوانوردی و دریایی دارد، قابلیت ماشین کاری آسان با CNC، بیشتر در جایی استفاده می شود که مقاومت پوششی خوب نیازمند است مانند ماشین آلات حرکتی زمینی و سیستم های انتقال سیمی.

پلی تترا فلوئورو اتیلن: قابل استفاده در دماهای بالا ( تا ۲۳۰ درجه)، آب جذب نمکند و دارای ضریب سایش پایین هستند ولی تحت فشار به دلیل مولکول های لغزنده تغییر شکل می دهند فشار برای تغییر شکل فقط  ۸۰ است.

پلی ونیل دی فلوراید (PVDF): پشتیبانی ویژگی های خوب شیمیایی در حالی که در مقایسه با PTFE دارای مشخصات مکانیکی بالاتری است و می توان گفت مقاومت به فشردگی هوا حدوداً  ۵۰۰ است، حداکثر سرویس حرارتی آن ۱۶۰ درجه و ضریب سایش پایین دارد و نیز وزن مخصوص کمتری نسبت به PTFE دارد و لذا ارزانتر است.